Niepłynność mówienia u dzieci w wieku przedszkolnym

    Jąkanie jest zaburzeniem, którego początek (u większości dzieci) przypada w okresie wczesnego dzieciństwa [Węsierska, Jeziorczak 2016]. Przyjmuje się, że pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj pomiędzy 2. a 5. r.ż., średnio ok 36 m.ż. (Yairi, Ambrose, 2005). Badania podłużne przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych wskazują, że duży procent dzieci samoistnie zacznie mówić płynnie. 74% dzieci, które wcześniej doświadczały zaburzenia płynności mówienia (Yairi, Ambrose, 1992,1999,2005). W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym istotnym elementem oceny ryzyka utrwalenia objawów niepłynności są czynniki ryzyka jąkania. Zestawienie czynników rokujących pozytywnie i negatywnie za autorkami „Diagnozy jąkania w wieku przedszkolnym” zostało zamieszczone poniżej.

Tabela 3. Zestawienie rokowań w przypadku jąkania u dzieci

Diagnoza i podjęta wczesna interwencja terapeutyczna uznawana jest przez specjalistów za wariant optymalizujący efekty. Dzięki wprowadzeniu  oddziaływań logopedycznych zapobiega się utrwalaniu objawów niepłynności oraz rozwojowi pełnoobjawowego jąkania wraz z jego psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami  [Węsierska, Jeziorczak 2016].

K.Węsierska, B. Jeziorczak, DJ Diagnoza jąkania u dzieci w wieku przedszkolnym, Katowice 2016
Yairi E., Ambrose N., 2005, Early Childhood Stuttering for Clinicians by Clinicians, Pro-Ed, Austin. za:Węsierska, Jeziorczak 2016
Yairi, Ambrose op. cit.